در پی تلاش...

این روزها را با درس خواندن و گوش دادن به موسیقی های مورد علاقه ام و دیدن تلویزیون دارم سپری می کنم...

بازم یکنواختی...

بازم تک برنامه بودن...

 

هیچ چیز معلوم نیست از آینده

مدام حرف های زیادی عجیب و غریب می شنوم...

یکی میگه شاید تا اردیبهشت تعطیل باشیم، جمع کنید بریم یه جایی اونم تو این وضعیت...

یکی دیگر می گوید این ترم کلا پرید...

 

تازه دارم با وجود این حرف ها زیبایی های پزشکی را می بینم

توی خوابگاه وقت برای مطالعه پیدا نمی شد تا می خواستی درس بخونی وقت شام می شد بعد هم که دیگر خستگی و خواب آلودگی کار خودش را می کرد...

 

تازه دارم کم کم یاد می گیرم

پزشکی مثل یک پازل می ماند که کامل کردنش دست خودت نیست چون محدود به زمان نیست...

اگر عمری باشه، می خواهم از این بازی بی پایان لذت ببرم...

 

پی نوشت: راستی میلاد امیرالمومنین و روز مرد هم بر شما مبارک...